دخمل ها

حرم عشق کربلا ست و چگونه در بند خاک بماند

آنکه پرواز آموخته‌است و راه کربلا می‌شناسد

و چگونه از جان نگذرد آنکس که می‌داند جان بهای دیدار است

یاران شتاب کنید...گویند قافله ای در راه است

که گنهکاران را در آن راهی نیست،

آری گنهکاران را راهی نیست ، اما پشیمانان را می پذیرند.

 قصه عشق ما را بایستی با غروب بود تا دانست

و با هوای ابری پاییزان

و با مرغی که به ناچار برای میله های بی احساس قفس

نغمه سرایی می کند.

ماجرای غم انگیز ما را در محفل شمع و پروانه بایستی شنید

و در عمق لبخندهای پیوند خورده با اشک و در آه سوزان سینه های داغ دیده

چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد

چه نکوتر آنکه مرغی زقفس پریده باشد

پروبال ما بریدندو در قفس گشودند

چه رها چه بسته مرغی که پرش بریده باشد